Het is gewoon genoeg geweest! 

Mogen kinderen alsjeblieft nog voelen? 

Mogen ze alsjebielft zichzelf zijn?

Mogen ze zich uiten?

Die emoties van jullie kinderen zijn echt. Schuif ze niet weg, ook al vind jij het maar gezever en flauwdoenerij. 

Met uitspraken als
- stop nu maar met huilen
- doe eens niet zo flauw
- daar hoef je niet zo boos om te zijn
- boos zijn is verkeerd
- bijt maar op je tanden
- ...

help je je kind echt niet. Elke keer krijgen ze dan eigenlijk te horen ‘Wat je voelt, is verkeerd.’
En daardoor stoppen kinderen hun gevoelens weg. Ze zijn niet meer zichtbaar, maar ze zitten onderhuids. Emoties die er niet uit kunnen, zijn als een ballon. Eén keer hij te vol zit, knapt ie. En dan komen al die opgekropte emoties van de dag er uit. Laat ze maar komen. Ook al is je kind een half uur aan het huilen. Laat die tranen maar komen.

Het is voor kinderen (en volwassenen) toch zo belangrijk om hun gevoelens te mogen uiten. De meeste kinderen huilen niet voor niets. Bij elke traan komt er (emotionele) stress naar buiten.

Probeer naar je kind te kijken. Probeer te ontdekken wat je kind met die emotie wilt zeggen. Laat deze emotie er gewoon zijn. Het moet er gewoon uit.

Emoties doen ons volwassenen wat schuifelen op onze stoel. We voelen ons dan ongemakkelijk. We hebben de neiging ze direct te laten stoppen. Het zegt meer over jezelf dan over de emoties van je kind. 
Onthoud dat ze een functie hebben: stoom aflaten, druk van de ketel. Laat ze er gewoon zijn.

Hoe reageer je dan best wel?

Knuffel je kind. 'Het is ok om je verdrietig te voelen.'
Neem je kind dicht bij je. 'Ik hoor wat je zegt.'
Geef veiligheid als de ballon knapt. 'Ik ben er voor jou, ik luister naar wat je me wilt zeggen. Ik blijf in de buurt als je me nodig hebt.'

Laat voelen dat je er voor ze bent. 'Ik ben er voor je.'
Wijs ze niet af. 'Dat zal wel heel hard schrikken geweest zijn.'

Laat je kind gewoon zijn. In al zijn emoties. Laat ze voelen. Leer ze voelen.

Laat ze zijn wie ze zijn. 

💛

Eerst een beetje uitleg over de biologische klok.

Mensen en dieren hebben een interne klok die aangeeft wanneer we moeten eten, slapen en opstaan. Deze wordt geregeld door onze hersenen. Onze hersenen regelen dit bioritme door een hormoon aan te maken, onze bloeddruk te sturen en onze lichaamstemperatuur te regelen. Straf van ons lijf.

Door de uursverandering kan onze biologische klok even van slag zijn.

Je kan dit merken aan een verstoord slaap-waakritme, maar ook concentratieproblemen, gebrek aan energie, prikkelbaarheid, hoofdpijn, … horen bij de symptomen.

Het is normaal dat je lichaam enkele dagen nodig heeft om zich aan te passen. Als je kind na enkele dagen nog niet aangepast bent, dan zal dat zeker invloed hebben op zijn/haar stemming en energie. Oh boy…

Wat heel belangrijk is in dit verhaal is de invloed van licht op ons bioritme. En dan vooral blauw licht. Blauw licht remt de aanmaak van melatonine, het hormoon dat ervoor zorgt dat je je slaperig begint te voelen. De zon produceert zowel UV-licht als blauw licht. 10 000 jaar geleden werden we buiten wakker onder blote hemel. Het blauwe licht van de zon remt de melatonine waardoor je je fris en monter voelde. En daar wringt dus het schoentje. Onze wereld is heel hard veranderd: we slapen binnen en we worden constant blootgesteld aan blauw licht: kamerverlichting, LED-schermen, tablets, smartphones, … .

En wat doen onze kinderen vaak na het avondeten? Je hoort me afkomen hé? Jup! TV kijken of op de tablet of smartphone filmpjes kijken of een spel spelen. 

Dat blauwe licht van de smartphone, TV en tablet verstoren zo de afgifte van melatonine dat je kind ’s avonds zich niet moe voelt, niet op tijd in slaap kan vallen en zich dus al zeker niet kan aanpassen aan de zomertijd.

Het blauwe licht heeft niet alleen gevolgen voor het bioritme van je kind. Ook de ogen lopen schade op. De ogen van de kinderen zijn nog niet helemaal ontwikkeld en dus komt 80% van het blauwe licht op het netvlies terecht. Dit veroorzaakt schade aan de ogen van de kinderen.

Dus…

1. Laat je kind 2u voor het naar bed gaat geen scherm gebruiken. Of beter zelf enkel dagen geen blauw licht van apparaten. Even de korte pijn om toch te kunnen omschakelen. Je weet nu waarom. ;)
2. Als je kind wakker is ’s morgens, laat hem/haar na het ontbijt zoveel mogelijk buiten spelen of maak samen een lange fietstocht of wandeling. Het natuurlijke blauwe licht zal de biologische klok terug op zijn normale ritme laten lopen. En neen, je kind ’s morgens al een tablet onder zijn neus duwen zal niet helpen. Het gaat echt om natuurlijk zonlicht.
3. Rol wat lavendel etherische olie onder voeten voor het slapengaan. Het maakt lekker rustig.
4. Een kopje biologische kamillethee na het avondeten maakt rustig.
5. Je kan ook bachbloesems inzetten:
   • Walnut: Ik heb moeite met veranderingen
   • Impatiens: Ik ben onrustig
   • Vervain: Ik ben moe, maar wil absoluut niet slapen.
   • Cherry Plum: Ik kan het winteruur niet loslaten..
6. Een massage (kriebelverhaal) voor het slapengaan zorgt voor oxytocine (knuffelhormoon) waardoor je kind zich ontspannen zal voelen.

Et voila, met al deze tips moet dat omschakelen als een fluitje van een cent gaan!

1) Fysieke oorzaak. Je kind heeft een onontdekte voedselallergie- of intolerantie, een parasiet of een ontsteking.

2) Stress en/of spanning. Stress is een belangrijke oorzaak van buikpijn. Elk kind reageert anders op stress: terugtrekken, clownesk gedrag, aandacht vragen, huilen, nagels bijten, ... maar dus ook buikpijn. Ook een baby, peuter, kleuter, ... kan al stress ervaren. Kinderen die zich verbaal nog niet goed kunnen uiten, een bepaalde handeling die maar neit wilt lukken. Heeeel frustrerend voor hen, een spannend schooloptreden, de schoolfotograaf die komt, de eerste keer zwemmen ...

3) Kinderen die hoogsensitief zijn kunnen als ze overprikkeld zijn ook buikpijn krijgen. Te veel hobby's, drukte in de klas, ... Overprikkeling veroorzaakt een stressreactie en die stress zet zich gemakkelijk op de buik.

4) Angst of onzekerheid.

Hoe ga je hier als ouder mee om?

🌳Pak de oorzaak aan. Ga bij regelmatig terugkerende buikpijn eerst naar een arts. Wie weet is er een fysieke oorzaak. Kan de huisarts/allergoloog niets vinden. Ga dan zeker aan de slag met onderstaande tips. Bij buikpijn met een fysieke oorzaak kan de DigestZen roller van doTERRA echt ondersteunen (vanaf 6 jaar). Deze roller op basis van etherische oliën verzacht krampen, diarree, constipatie en maagzuur. Vraag een gratis staaltje aan door een mailtje te sturen naar katrien@talentenboomhut.be. 

🌳 Vermijd uitspraken als: 'Heb je nu weer buikpijn? Doe eens niet zo flauw! Bijt maar wat op je tanden, zo erg is dat nu ook weer niet.' Je kind voelt wat het voelt. Minimaliseer de buikpijn dus niet. Kijk achter het gedrag van je kind. Wat wilt je kind je eigenlijk vertellen? Waar komt de buikpijn van? Ga op onderzoek. Erken wat je kind voelt. 'Wat naar, kan het zijn dat je de toets van straks een beetje spannend vindt?' Zo voelt je kind zich erkent en gezien. Kinderen kunnen vaak moeilijk woorden geven aan hun behoefte. Als jij dit voor hen doet, gaan ze dit na verloop van tijd zelf kunnen. 

🌳Kinderen met buikpijn vragen (niet altijd luidop) nabijheid en aandacht. Ga hierop in.  Op zulke momenten hebben ze je eens zo hard nodig. Ga eens lekker met je volle aandacht knuffelen. Haal je Happy Kids Massageboek boven en geniet samen van de q-time. Ont-spanning verzekerd, want er komt dan veel oxytocine vrij, een hormoon dat je lijf doet ontstressen. 

🌳Laat je kind zijn talenten zoveel mogelijk inzetten. Welke activiteit doen de ogen van je kind helemaal stralen? Kleuren, sporten, logeren bij opa en oma, kamp bouwen, wandelen in het bos, naar een museum gaan ...? Laat ze deze activiteit zeker uitvoeren. Door talenten in actie om te zetten, groeit de veerkracht van je kind. Zo kan hij/zij veerkrachtiger reageren op spannende gebeurtenissen. 

🌳 Alles wat je aandacht geeft groeit. Vestig de aandacht op wat er WEL al goed gaat. Zo gaat het zelfvertrouwen van je kind een ware boost krijgen. 

🌳 Stop met de dagen van je kind vol hobby's te stoppen. Geef je kind de kans eens even niets te doen. Ook als dat leuke dingen zijn, Katrien? Ja, ook als dat leuke activiteiten zijn. Dat hoofd en lijf van je kind heeft echt wel eens even rust nodig. Pas door even niets te doen, kan de stress en de spanning zakken. Kruip eens samen onder een dekentje met een kopje warme chocolademelk. Zonder TV, tablet en smartphone welteverstaan. Gewoon eens even rusten. 

🌳 Als alle bovenstaande tips onvoldoende werken en je weet als ouder even niet meer wat te doen, aarzel dan niet om een gratis kennismakingsgesprek aan te vragen, zo kijken we samen welke aanpak het beste bij jullie past. Wie weet is de Blij met Mij-training iets voor jullie? In groep bouwen we samen aan de veerkracht van je kind. Meer info vind je op mijn website. 

Lieve groetjes, Katrien (kindercoach Talentenboomhut)

Als je een paniekaanval hebt, een explosieve bui, erg veel zenuwen voor een examen of spreekbeurt hebt, heel slecht nieuws ontvangt, verstijfd bent van angst... dan is Rescue DE bachbloesem om je te ondersteunen.

Alleen wordt het vaak aangeraden en nemen kinderen en volwassenen het een heel lange tijd. Rescue is echter de Eerste Hulp onder de bachbloesems. Om acute paniek, angst, trauma ... te verzachten. Voor 1 dag, een momentopname werkt het prima. 
Je gaat er echter niet de oorzaak mee aanpakken. En dat is toch net wat we willen? Er voor zorgen dat we helemaal terug in balans zijn?

Gelukkig zijn er 38 andere bachbloesems om je daar bij te helpen. En ze zijn allemaal veilig voor volwassenen, kinderen, als je zwanger bent en zelfs als medicatie inneemt.

Mijn voorraadkast is sinds een paar weken mooi gevuld. 
Grote flesjes van 30ml voor volwassenen, kleine flesjes van 10 ml voor kinderen.

Ik zie bij de kinderen en ouders die ik begeleid zo’n mooie resultaten 💛💛💛.

Prachtig!

Denk je dat je kind ondersteuning kan gebruiken, met of zonder bachbloesems? 
Heb je als mama een vraag of een opvoedkundig probleem?

Stuur gerust een mailtje naar katrien@talentenboomhut.be.

Een fijn weekend gewenst!

Katrien
Kindercoach Talentenboomhut

Ik wilde daar echt niet zijn. 
Ik voelde me onveilig. 
Ik wilde het liefst in mijn papa kruipen.

Ze kregen me overtuigd om achteraan de klas aan een bankje te gaan zitten. 
Ik klampte me vast aan mijn papa. Ook al zat hij naast mij op een te kleine stoel. 
Ik voelde de ogen van mijn klasgenootjes prikken. Ik hoorde ze fluisteren: 'Wat is er met Katrien?'

De stak me nog verder weg. Hoofd naar beneden. Ik wilde niemand aankijken. 
Ik voelde de trainen stromen. En de snottebellen. Mijn zakdoek was doorweekt.

Ik zag hoe de tranen op mijn donkerblauwe rokje druppelden. Ze maakten een patroon. Ik merkte de minuscule gaatjes op.

Toen kwam mijn tweede held me redden. Ook al wist ik dat toen nog niet dat hij een grote held van me ging worden. Meester Jan. Mijn meester van het tweede leerjaar. 
Hij wist me te overtuigen dat het veilig was. Hij wist me af te leiden van mijn angst. Ik werd rustiger en mijn papa kon naar zijn werk vertrekken. Met een gebroken hart weliswaar. Gelukkig had ik daar toen geen flauw benul van. Ik voelde me al beschaamd genoeg.

Gaandeweg het tweede leerjaar groeide mijn zelfvertrouwen. Meester Jan zag me. Hij zag wie ik echt was. Wat ik nodig had om te groeien. 
Een subtiele knipoog. 
Een schouderklopje. 
Een keer eerst mogen kiezen. 
Complimenten.

Naarmate de maanden vorderden schoof ik steeds meer naar voren als we in de rij moesten staan. Ik maakte me zichtbaarder in de klas. 
Dankzij meester Jan.

Hij is en blijft één van de helden uit mijn lagere school. 
Juf Rozemie en meester Bart behoren ook tot dat selecte groepje.

In het tweede leerjaar behoorde meester Jan duidelijk tot mijn versterkende kring. Hij zag mij. Mijn zelfvertrouwen kreeg een boost. Nog niet voldoende, maar het was een stap in de goede richting.

In een individueel coachingstraject gaan we actief aan de slag met deze versterkende kring. Wie is er voor jouw kind versterkend en belangrijk? En in welke moeilijke situaties kunnen we aan welke persoon hulp vragen. 
Jouw kind leert dan iets heel belangrijk: ik ben niet alleen. Ik kan altijd aan iemand hulp vragen.

Vraag jij gemakkelijk hulp?

Sinds de kinderen er zijn, zijn er heel wat sociale verplichtingen bijgekomen en hebben we dus echt keuzes moeten maken. Elk jaar kwamen we uitgeput uit de kerstvakantie, ook al waren mijn man en ik twee weken vrij. Te veel feestjes, te veel drukte, te veel stress en te veel prikkels. Dat moest dus anders. Het was geen gemakkelijke beslissing hoor, bepaalde feestjes te laten vallen. Het vroeg moed en begrip van de andere. Zo werden die verplichtingen bewuste keuzes waar we met volle teugen kunnen van genieten. 

O, en als je je het moest afvragen hoe wij Oudjaar vieren. Awel, wij doen gewoon waar we echt zin in hebben. Dit jaar vieren we dat dus met ons eigen gezinnetje. Standaard kost (videe uit een pakske van de Colruyt met frietjes). Samen een filmke kijken. Cosy, gezellig. Hartverwarmend. Gewoon ons ding. Dat helemaal past.

Sinds ik met die talentenbril kijk, lukt het ons veel beter om in te spelen op de noden en behoeftes van iedereen van ons gezin.

Hoe ik dat doe? Awel, ik zal jullie dat eens even uitleggen. Stel je hebt een feestje te geven. Te weinig tijd, outfits, planning, eten maken, … . Eigenlijk, is dat dat gewoon een feestje met veel stress. Het kan dus echt anders.

Want als je de talenten van je kinderen en familieleden herkent kan je hier veel gemakkelijker mee rekeningen houden, zodat er zo weinig mogelijk batterijen leeglopen. Want als je zoveel mogelijk talenten in actie laat komen, dan worden die mensen daar gewoon heel blij van en krijgen ze er energie van. Heerlijke sfeer toch voor op een feestje?

Hoe doe je dat bij je kinderen?

Zet bij de voorbereiding de ideeënfonteinen in actie. De ideeënfonteinen kunnen brainstormen over welke spelletjes er allemaal gespeel zullen worden, welk thema er dit jaar zal zijn en welke versiering er allemaal gemaakt kan worden. De beeldorganisatoren zullen dan het hele feestgebeuren als een film voor hun ogen kunnen laten afspelen.  Ze zullen het kinderfeest helemaal kunnen plannen en organiseren.  De woordkunstenaar voorziet voor iedereen een mooie Nieuwjaarswens. Creatieve makers zet je ook gemakkelijk aan het werk. Laat kinderen met dit talent het feestje mee voorbereiden door de tafelversiering te maken: slingers, servetten vouwen, knutselwerkjes voor op tafel, mooie kaarten voor de Nieuwjaarswens… .

Op de dag zelf komen de mooimakers  in actie. De mooimakers zijn op feestjes vaak in hun nopjes. Decoreren, versieren, de tafel dekken, feestkledij aantrekken, optutten, …  daar worden ze gewoon heel blij van. Betrek mooimakers bij je feestje, ook al zijn ze nog kleuter. Laat ze de tafel mee versieren. Laat ze hun eigen kleren kiezen (ja, ook al matchen ze niet en lijkt je kind eerder op een kerstbal of een mislukte Pipi Langkous– LET IT GOOOO!). Laat hun talent in actie komen. Ze zullen in hun nopjes zijn in plaats van een weerbarstige en koppige kleuter die weigert om broekkousen aan te doen.

Tijdens het feestje zelf zijn er nog heel wat andere talenten die in actie komen.

De sfeervoelers. Hangt er een positieve sfeer: top! Dat geeft energie. Negatieve energie of spanningen: bleh! Dat zuigt hen leeg. Op feestjes worden we dus overspoeld door sfeer. Een lang toiletbezoek laat je dan weer even op krachten komen en bij thuiskomst helpt een douche om al wat niet van jou is van je af te spoelen. Kinderen komen dan even knuffelen en mama-tanken als ze overspoelt geraken. Even terug hun eigen lijfje voelen. Maar ze zijn er ook goed in om de positieve sfeer er terug in te brengen. Yes!

De bewuste bewegers hebben tijdens lange feestjes nood aan een frisse neus: blokje om, partijtje voetbal, fietstochtje of kubben. Batterijen in no time weer helemaal vol.

De bezige bijen. Ja, altijd druk in de weer.  Mijn man en ik hebben moeten oefenen in het werk ook eens aan de andere te laten zodat we op de feestjes niet over onze grens gaan. Zijn je kinderen bezige bijen zorg er dan voor dat ze altijd iets te doen hebben. Want als de verveling toeslaat, manman, dan heb je een lastig kind aan je been. Maar let er ook op dat ze niet over hun grens gaan. Dat is het addertje bij de bezige bijen. Niets doen is een opgave, maar daardoor voelen ze vaak niet dat hun batterijen leeg lopen aangezien hun talent in overdrive gaat. Hou die bezige bijen dus goed in het oog en laat ze ook even rusten. Knuffelen bij mama op de schoot of even een verhaal voorlezen zal ze de nodige rust geven.

Ontrafelaars houden van spelletjes als  Cluedo, de kennissponsen van kwissen en doordenkers houden van filosofische gesprekken. Dat zijn de kinderen die bij de grote mensen graag komen luisteren naar de diepere gesprekken.

De stille helpers geef je de verantwoordelijkheid over de kleintjes. Wat zullen ze zich daardoor in hun nopjes voelen.

En nadien…

Dan heb je de herkauwers…  Die hebben wat tijd nodig om alles wat er die dag gebeurde te verwerken. Overloop met je kind de dag. Wat ging er goed? Wat vond je leuk? Wat vond je minder leuk? Zo voorkom je lang gepieker in bed.

Op deze manier komen er al 13 talenten in actie op een feestje. Cool he!  Het zijn er vaak nog veel meer, maar dit zijn volgens mij de meest voorkomende. Hoe meer talenten in actie , hoe meer de batterijen opgeladen zullen zijn na deze drukke periode.

Geweldig toch?

Denk je nu van: "Katrien, wow, dit lijkt me wel wat. Ik wil ik zo leren kijken, maar ik weet begot niet hoe ik er moet aan beginnen?" In februari geef ik een talentenbabbel voor ouders. Er zijn nog plekjes vrij.

Ik zou zeggen, geniet van de eindejaarfeestjes. Maak er vooral je eigen ding van. Kijk naar wat jouw gezin nodig heeft en kies daarvoor. Volg je hart, dat klopt altijd.

Ik zie jullie graag in 2019 weer!

Onze kinderen waren nog niet helemaal uitgerust of daar was kerstfeestje nummer 1 al. Onze zoon is net als ik. Hij wilt echt niets missen. Hij wilt zo hard mogelijk genieten van alles wat er gebeurt. De pakjes, de geuren, de geluiden. Spelen. Luisteren naar de verhalen. Genieten van het heerlijke eten. 
Ze mochten ook blijven logeren. Dat maakte het feestje NOG leuker natuurlijk. 
Terug thuis had hij veel te vertellen. Er was tijd tekort om alles te laten zien. Geen tijd genoeg om alles wat hij de afgelopen dagen had opgepikt te verwerken. 

En dus liep zijn potje over. 
Alles was en ging verkeerd. 
Hij morste op zijn pyjama. Hij kreeg zijn broek niet snel genoeg los. Ik koos de verkeerde tandpasta. Zijn zus zat op de verkeerde kant van het bed. Hij werd boos omdat ze een grapje vertelde. Het leesboek was niet naar zijn zin.
Boos,
boos,
boos. 

En toen...
Toen werd ik ook boos. Ik riep op hem. Dat hij maar eens moest stoppen. Met zijn geroep. Dat hij maar gewoon moest verder doen. Dat hij het moeilijker maakte dan het was. 

Ik moest slikken. 
Waarom riep ik eigenlijk op hem? 
Ik ademde even diep in en uit. Ik voelde me rustiger worden. 
Ik besefte dat hij me met zijn gedrag iets wilde zeggen. 'Mama, ik ben zo moe. Ik weet met mezelf geen blijf meer.' 
Ik zag mijn zoon. Worstelend met zijn vermoeidheid. Als een groot rood vuurspuwend beest. 
Ik voelde de liefde voor hem. En het begrip. Mijn blik verzachte. Mijn stem verzachte. 
Ik zei 'Het is precies allemaal een beetje veel voor je. De afgelopen dagen zijn er zoveel leuke dingen gebeurd. Ik denk dat je zo hard genoten hebt, dat je je wel heel erg moe moet voelen.' 

De boosheid werd verdriet. 
'Ja mama, ik ben zo mooooeeeee-oooeeee.'

Ik gaf hem een dikke knuffel. 
Ik hielp hem met tanden poetsen.
Ik las voor.
Hij werd rustig. 

Samen nog wat knuffelen. 
'Slaapwel lieve schat'

En ik nam me 2 dingen voor: 
1) Het eerste kerstfeest van 2019 plan ik niet meer op de eerste zaterdag van de kerstvakantie . Eerst een dagje rust. Voor hen en ons. 
2) Ik ga hem meer rustmomentjes aanbieden tijdens de volgende feestjes. (Hoe je dat doet, lees je in mijn volgende blog.) 

Kijken achter gedrag is nochtans iets waar ik zelf zo hard op hamer tijdens mijn talentenbabbels voor (groot)ouders. Een onbewaakt moment van eigen vermoeidheid deed me direct in mijn emotie schieten. 
Het werd dus voor mij ook een oefening in mild zijn voor mezelf. 

Dat is wat ik jullie ook wens in 2019. 
Veel liefde en mildheid voor jezelf. 
Zodat je je kinderen, door dit te doen, ook leert van mild en zacht voor zichzelf te zijn.

Liefs Katrien

Lieve mama's en papa's, jullie zijn niet alleen.

Echt waar.

Het is bijna winter. We naderen de langste nacht.

Ze spelen minder buiten, zien minder licht.

De Sint is net gepasseerd en daar staat de kerstboom al met pakjes onder.

Van de ene spanning in de andere.

Als je dan nog eens geluk (pech) hebt, verjaar je ook nog eens rond die periode.

Bij de grootouders en peters en meters kwam de Sint ook nog eens. Dus rijden we van hot naar her om de kadootjes op te halen en gezellig onder familie te zijn.

Jullie kinderen zijn waarschijnlijk moe èn overprikkeld.

Logisch dat ze zich niet goed in hun vel voelen. Het is gewoon allemaal te veel. Of je nu hoogsensitief bent of niet, al die prikkels moeten verwerkt worden.

En dat gebeurt vaak 's nachts.

Als je kind dan nog eens overprikkeld uit school komt en de prikkels niet kwijtraakt voor hij/zij naar bed gaat, dan is de kans groot dat je kind ook nog eens lang wakker ligt voor het in slaap valt.

Vicieuze cirkel als je het mij vraagt.

Hoe ga je hier mee om?

- Beperk uitstapjes. Laat je kinderen even op adem komen. Misschien kunnen oma en opa naar jullie komen of kunnen twee uitjes op 1 plek gecombineerd worden?

- Laat je kinderen ontspannen na school. Ja, eerst ontspannen, dan huiswerk. In een vol hoofd past niks meer.

- Na school of voor het slapengaan een douche nemen, spoelt de overtollige prikkels er af.

- Stuur ze zo vaak mogelijk naar buiten. In de natuur, daar worden batterijen opgeladen en overtollige prikkels losgelaten. Ga samen even wandelen. Blokje rond met de fiets.

- Laat je kinderen zich maar eens even vervelen. Duw ze geen tablet onder de neus als ze ambetant doen omdat ze zich vervelen. Dit zijn gewoon nog meer prikkels. Verveling zorgt er voor dat die prikkels een plekje krijgen.

- Masseer je kinderen voor ze gaan slapen. Uit het hoofd, in hun lijfje stopt het piekeren. Ook gewoon heerlijk voor de verbinding tussen jou en je kind.

- Maak gebruik van essentiële oliën. Ik gebruik in mijn praktijk de oliën van doTERRA. 100% pure en biologische oliën. Vetiver en cedarwood zorgen voor ontprikkeling, lavendel brengt rust, Balance doet je gronden en Wild Orange zorgt voor vrolijkheid en bevordert het doorslapen. Vlak voor onze kindjes gaan slapen rollen ze ons favoriete trio onder hun voetjes en in hun nekje: lavendel, wild orange en vetiver. Sweet dreams.

Zit je na deze tips nog steeds met je handen in je haar, en heb je het gevoel dat je hulp kan gebruiken, neem dan zeker contact met me op: katrien@talentenboomhut.be. Samen kijk ik met jou hoe ik jullie kan ondersteunen.

Als ik aan mensen vraag wat zij onder talent verstaan, krijg ik regelmatig het volgende antwoord: “Datgene waar je heel goed in bent, datgene waarin je uitblinkt.” Als we van die definitie uitgaan, dan zijn er maar enkelen met een talent. Een topvoetballer, het meisje met de beste punten van de klas, die jongen die prachtig kan zingen, die sterrenchef …

Talent is niet de actie, maar talent is wat die actie doet met jou. Hoe jij je voelt als je dat talent in actie omzet. Want dan voel je je achteraf helemaal blij. Je voelt je mentaal helemaal opgeladen. Talenten gaan helemaal vanzelf. Het kost je geen moeite. Je vergeet de tijd als je er mee bezig bent en pas dan voel je die fysieke vermoeidheid.  Op deze manier heeft iedereen gemiddeld 10-15 talenten.

Ik leerde deze manier van kijken toen ik vorig jaar de TED-talk te zien kreeg van Luk Dewulf: http://tedxutrecht.com/speaker/luk-de-wulf-go-with-your-talent/ . Zijn betoog over talenten deed mijn grondvesten daveren. Ik zag het ene licht na het andere. Kippenvel, tranen in mijn ogen, ‘jajaja, dat is het!’… Zijn opener deed me direct meejuichen: “Het is tijd voor een positieve revolutie. Het is tijd om naar kinderen te kijken op basis van hun sterktes, hun mogelijkheden, hun zin om te groeien in de richting van hun ambities en hun verlangens. Het is tijd om ook volwassenen op deze manier te doen groeien. Het is tijd om te stoppen kinderen en volwassen te behandeling alsof ze een probleem zijn dat moet opgelost worden, een probleem gebaseerd op hun zwaktes en op wat ze niet kunnen. ”

Snap je waarom ik zat te juichen? Dit is gewoon mijn missie!

Ik voelde zo’n enthousiasme en gedrevenheid naar boven komen na het kijken van zijn TED-talk. Ik wilde dit ook kunnen, ik wilde ook talenten kunnen spotten bij kinderen en volwassene, ik wil kinderen en volwassenen helpen de beste versie van zichzelf te worden.

Zo gezegd, zo gedaan. Ik volgde de opleiding bij Luk Dewulf, Els Pronk en Elke Busschots tot Talentenfluisteraar. Niet veel later schreef ik me ook in voor hun coachopleiding. Ik moest dat sterke buikgevoel volgen. Wat heeft me dat al mooie dingen gebracht.

Ik voel dat ik nog zoveel te doen heb. Kinderen, ouders, leerkrachten in hun kracht zetten door hun talenten zichtbaar te maken en hen te leren hoe ze deze talenten kunnen inzetten. Als iedereen aan zijn talenten kent en daarmee aan de slag kan gaan, zal je het aantal depressies, burn-outs, overgestresseerde mensen en kinderen, … met zienderogen zien dalen. Want als iedereen kan doen waar hij/zij blij van wordt, waar hij/zij energie van krijgt, waar hij/zij zijn batterijen door kan opladen, dan kunnen we allemaal de beste versie van onszelf worden. Klinkt heerlijk, niet?

Ben je nu net als ik helemaal enthousiast geworden van het betoog van Luk Dewulf? Via deze site vind je alle info om zelf talentenfluisteraar te worden.

Wil je graag je talenten ontdekken? Vraag dan hier je talenteninterview aan.

Lieve groetjes

Katrien,

GRENZEN
Boos zijn mag, het is een emotie als een andere. Toon je boosheid aan kinderen. Zo leren ze deze emotie kennen. 
Boosheid is nodig, het heeft een functie. Het geeft je grenzen aan. Je beschermt jezelf. Hier en niet verder! Kinderen leren hiermee 'nee' te aanvaarden, ze leren om te gaan met onrecht en met teleurstellingen. Ze leren voor zichzelf opkomen. 
Je kinderen leren door over hun grenzen te gaan. Gaan ze er niet over, leren ze niets. 
Als ouder geef jij ook grenzen aan je kind. Zo duw je hen terug naar de grens. Dit vinden ze niet fijn. Maar nodig om hen te beschermen. Kinderen hebben dus nood aan duidelijke grenzen.

PROBLEEM?
Het probleem bij boosheid is niet de emotie zelf, maar de manier waarop men ermee omgaat. Reken bijvoorbeeld tijdens je boosheid niet af met de persoon voor je. Als je een vat buskruit bent of je agressief wordt (verbaal of fysiek) tijdens je boosheid, dan is dat niet ok. 
Het mag ook zeker geen machtstrijd worden. Blijf bij je aangegeven grens. 
Als je die woedeuitbarsting voelt aankomen, adem dan eens diep in en uit. verwijder je uit de situatie. Geef dit aan je kind aan. 'Mama/papa moet even alleen zijn, even afkoelen...'
Besef ook dat aan boosheid vaak verdriet vast hangt. Bij jou, en dus ook bij je kind.

INSLIKKEN
Je boosheid inslikken en wegstoppen heeft geen zin. Emoties stapelen zich op, ooit komt het er uit. 
Bij kinderen is dat bvb op het einde van de dag, na school. Als ze terug in hun veilige omgeving, thuis zijn. Een ontladen van de hele dag. Een mega huilbui na een gestoten teen. Eigenlijk niks ergs, maar de ontlading moet er uit. 
Bij volwassenen kan je na een tijdje vreselijk boos worden om niets. Zoals om een sok die door je puber niet in wasmand belandde. Maar dan is de functie van de boosheid helemaal voorbij en niet echt nuttig meer.

PRATEN
Spreek uit wat je dwars zat, tijdens het moment of erna als de storm is gaan liggen. Wees duidelijk in het aangeven van je grenzen. Wees eerlijk naar jezelf, naar de andere. Leg uit welk gedrag je liever had gezien. Zoek samen naar een oplossing, kinderen zijn namelijk vindingrijker dan je denkt. 
Zucht dan samen eens goed. 
Zo kan je ontladen.

Boosheid is dus een gewone menselijke reactie, met een heel belangrijke functie.

Je komt erbij. Je bekijkt het plan, ziet dat ene blokje verkeerd staan en je corrigeert het zelf. Opluchting bij je zoon. Jij een scène voorkomen. 
Oef!

Alleen...
heeft je kind hier niets uit geleerd. Hij leerde niet omgaan met zijn eigen frustratie en hij leerde niet zelf naar de oplossingen te zoeken.

Hoe kan je dit dat wel aanpakken zodat hij de oplossing zelf kan vinden?
-' Ik merk dat je het niet fijn vindt dat je de oplossing niet vindt. Hoe zouden we het samen kunnen oplossen?'
-'Zullen we samen eens kijken? Waar zat je ergens? We zullen eens een paar stappen terug kijken. Misschien vinden we het op die manier. '
- 'Zullen er eens op een andere manier naar kijken? We draaien het eens om, we bekijken het eens vanuit een andere hoek. Misschien zien we het dan wel.'

Vaak zit de oplossing al in je kind, maar heeft je kind even een stapje terug of jouw aanwezigheid nodig om rustig te worden en zelf te voelen waar de oplossing dan zit. 
Leer je kind vanuit andere perspectieven te kijken. Daarin ligt vaak de oplossing. 
Als emoties te hoog oplopen, verwijder je kind fysiek uit de negatieve bubbel. Zet samen een paar stapjes weg.

Lukt dat altijd bij mij om zo te handelen? Neen hoor. Wij oefenen hier thuis ook nog. Zeker als mijn man en ik 's avonds heel moe zijn, dan lossen we het vaker eens voor hen op. Helemaal ok, zo eens af en toe ;)

Voor mij is dat yoga en mediteren.
Deze week heb ik weer mogen genieten van een ongelooflijke yogales van Anske van Smiling Lotus Yoga in Herselt.
Ik heb al heel wat yogalessen geprobeerd, maar zoals de hare vond ik er nog geen een. Ze slaagt er keer op keer in om de complete verbinding in en met mezelf te vinden.
Haar lessen zijn geen lukraak gekozen oefeningen. Elke les en elke oefening is doordacht, elke les heeft een specifiek doel. Ze vertelt ons aan het begin van elke les wat we gaan doen en waar we rond gaan werken. Zo kregen we na de winter oefeningen om te zuiveren, ons lichaam klaar te maken voor de lente. Vorige week en deze week werkten we rond het in balans brengen van je zenuwstelsels. De balans tussen rust en onrust vinden.
De oefeningen zijn meer dan alleen in contact komen met jezelf, hier en nu. Ze hebben voor mij echt een therapeutische werking. Leren loslaten, moeilijkheden durven zien en aanpakken, je grenzen opzoeken, verleggen waar kan, alles leren voelen (ook dat wat we liever niet willen voelen) en hoe daar mee om kunnen gaan.

1 keer per seizoen slaat ze samen met Gritta van Temenos - ruimte voor de ziel de handen in elkaar voor een yoga met klankheling workshop. Een ongelooflijk zinderende ervaring. De eerste die ik meedeed zal ik nooit meer vergeten. Ik ontdekte er mijn echte, ware zelf. Het zette me zo aan het denken dat ik besliste om mijn hart te volgen. Het resultaat daarvan, kan je op mijn pagina lezen. 
 

Ik hoop dat je voor jezelf al zo'n activiteit vond. Eentje waardoor je in verbinding komt met je pure zelf. Waardoor je je batterijen terug kan opladen. Waarvan je weet dat je je nadien weer energiek voelt.
Als je er nog geen vond, blijf zoeken. Probeer en ervaar. Er komt zeker iets op je pad.

Ik wens jullie een fijn deugddoend weekend.

Wat is er toch aan de hand? Hoe lossen we dit op?
Peter Adriaenssens sloeg gisteren in HLN de nagel op de kop.
“Ik kan alleen pleiten voor kleinere klassen én voor mentors...."

Deze oefening kan overal en altijd gedaan worden. Zelfs met je ogen geopend. Oefen ook met je kinderen. Dat kan op een speelde manier (tijdens een wandeling, tijdens een spel, aan tafel met z’n allen).

Awel... 
Zo een naam bedenken voor je onderneming. Niet gemakkelijk. Altijd maar twijfelen: Het was niet origineel genoeg. Het klonk niet goed. Het was toch dat niet. Toch maar weer een andere kiezen...
Tot ik op een keertje zat te mediteren. Er stond geen muziek op. Enkel ik en mijn ademhaling. En toen zat die naam ineens in mijn hoofd. Alsof het universum me een cadeautje gaf. Ik werd super enthousiast. 'Ja! Dat is 'm!'
Verder mediteren ging niet meer ;-). Ik moest hem direct aan mijn man gaan vertellen. Het voelde zo goed! Deze was het gewoon. 
YES!

In die 13 jaar dat ik voor de klas stond, merkte ik meer en meer dat de nood aan socio-emotionele begeleiding groter werd. Ik zag steeds vaker dat kinderen behoefte hebben aan meer individuele aandacht om weer in balans te komen. 

Laat dat nu net mijn missie zijn. Kinderen/jongeren doen beseffen dat ze mooi zijn zoals ze zijn. Dat ze fier mogen zijn op zichzelf en dat ze zien wie ze echt zijn. Dat ze hun kracht ontdekken, hun talenten en weten hoe ze deze ten volle kunnen inzetten. Dat ze zich verbonden mogen voelen met hun ware zelf. Dat hun lichtjes binnenin terug hard kunnen branden. Dat ze hun intuïtie terug leren vertrouwen. 

Want immers… 
Kinderen die stralen van geluk krijgen vleugels. 

LET’S FLY!

Ik ben op pad. Al meer dan een jaar weet ik waarheen: niet terug. Niet terug naar die energieloze mama. Niet terug naar die energieloze partner. Niet terug naar die energieloze leerkracht. Niet terug naar die energieloze dochter, schoondochter, zus, tante, meter, kleindochter ... 
Nooit meer terug... 
Alleen nog maar vooruit. 
De overkant bleef tot voor kort heel donker. Ik vond dat heel beangstigend. Waar ging ik terecht komen? Wat moest ik daar doen? Welke taak had ik daar? Hoe ging het er uit zien? 
Het werd een lange tocht. Met veel diepe dalen, maar steeds vaker met hoogtes. Mijn geduld werd meerdere keren serieus op de proef gesteld. 
Beetje bij beetje kwam ik dichter bij de top. 
Ik begon wat licht te zien aan de overkant. 
Mijn vuur werd aangewakkerd. 
Mijn energie kwam terug. 
Mijn passie, mijn enthousiasme, mijn drijfveer, mijn missie... 
Toen was het daar... 
De Talentenboomhut. 
Ik volg mijn hart. Ik voel. Diep vanbinnen. Voorbij mijn angsten en mijn zorgen. 
Ja! Daar wil ik zijn. 
Ik spring!